Getuigenissen

  • Vluchteling zijn in Luxemburg

    Ruim een jaar geleden werd een groep van de Gemeenschap van Christelijk Leven (GCL) in het Groothertogdom Luxemburg officieel een afdeling van JRS. Agnès Rausch is voorzitster. Ze vertelt over de vele uitdagingen waar vluchtelingen overal in Europa mee te maken krijgen en hoe JRS hen daarbij steunt. Om hen te helpen bij hun integratie, zet de (…)
  • Het verhaal van twee tragische optimisten

    De dichter Yvon Le Men schreef: ‘Ik probeer optimistisch te zijn. Ik ben een tragische optimist. Geen blije optimist, want daar ben ik niet intellectueel genoeg voor. Maar optimistisch, ja, zoals de bootjes waarmee kinderen leren varen. Ik ben een optimist van dat formaat!’ Die woorden vinden weerklank bij Nicolas Wéry en Noémi Desguin, die (…)
  • Brief aan mijn notaris

    "Mevrouw, Mijnheer de Notaris, De Vlaamse Overheid schaft de facto het duolegaat af vanaf 1 juli dit jaar. Aangezien ik niet van plan ben om vóór die datum te sterven, maken we best een afspraak om mijn testament aan te passen. En zeggen dat ik zo blij was dat alles eindelijk netjes geregeld was: een belangrijk deel voor mijn familie en (…)
  • Mijn eerste stappen als bezoekster (video)

    Het was in het kader van een wereldwijde pandemie dat ik in augustus jongstleden bezoekster werd voor JRS. Ik leg bezoeken af in het gesloten centrum van het zeer toeristische Brugge. Na een vlotte overname van de taak van de collega die ik zou vervangen, leerde ik een twintigtal mannen van diverse nationaliteit kennen. Ik zou dus elke week een (…)
  • Gelukkig zijn

    Met het nieuwe project Plan Together biedt JRS Belgium begeleiding aan gezinnen zonder wettelijk verblijf. Een meisje van zestien jaar meldde zichzelf en haar grote gezin bij ons aan met de volgende brief. "Ik ben Safira en kom uit het Midden-Oosten. We wonen in een huisje met onze ouders; we wonen hier al vijf jaar. Wij, kinderen, spreken (…)