Gescheiden van mijn familie: het verhaal van Paula

Ik ben al 18 jaar samen met John. We zijn wel al eens uit elkaar geweest maar altijd om weer sterker samen te komen. We hebben een zoon van 14 jaar. Hij heet Victor.

John is niet altijd de braafste geweest. Negen jaar geleden is hij naïef geweest en is in de gevangenis beland. Na zijn straf mocht hij naar huis gaan, maar met een bevel om het grondgebied te verlaten. Wij hebben geprobeerd om een normaal leven te leiden. Na een paar jaar wilden ze zijn situatie ook regulariseren. Drie weken nadat we met het proces begonnen waren, kwamen ze hem thuis ophalen en werden we weer van elkaar gescheiden om migratieredenen.

De zeven maanden die John in administratieve detentie doorbracht waren erg zwaar. Voor hem natuurlijk, maar ook voor Victor en mij. Ik heb de indruk dat het mij Getraumatiseerd heeft. Het hakt er diep in. Ik leefde die maanden in spanning en angst en probeerde ons kind te sparen. Vanaf de tweede maand moest ik in behandeling bij een psycholoog. Ik noem het detentieschade. Het was zwoegen zodat ons bootje niet zou zinken.

Victor had al een paar jaren moeten wachten op zijn papa. Nooit had hij gedacht dat papa weer zou worden weggenomen. Het was een zware klap, waarmee hij op zijn eigen manier omging. Hij praatte er niet veel over want dat lukte hem niet. Zijn vrienden vonden dat hij veranderd was. De goedgeluimde rustige jonge kerel veranderde in een kwetsbare jonge gast die zeer snel boos werd en niet meer zo goedlachs was als ervoor. John’s aanwezigheid had een positief effect op ons. Ik ben bijvoorbeeld weer beginnen studeren. Met hem opgesloten wisten we niet of we het allemaal gingen halen, het doel dat we voor ogen hadden: onze droom om samen een gezinnetje te vormen.

Victor zat toen in zijn derde jaar ASO. Hij kon het niet meer opbrengen om zijn hoofdje erbij te houden en is jammer genoeg dat jaar gezakt. Al die onzekerheden, telkens de hoop en dan weer het slecht nieuws. Maanden hebben we gevecht. De verhalen over de mogelijke repatriëring pijnigden hem. Je doet je best om hem ervan af te schermen maar hij is niet dom en luisterde vaak mee achter de deur.

Er is totaal geen rekening gehouden met het feit dat John een kind had. Ze hebben zelfs geprobeerd zijn erkenningsprocedure tegen te houden. Gelukkig leverde de ambassade een laissez-passer af. DVZ heeft zich gebaseerd op een dossier uit het verleden met feiten die tien jaar oud waren. Zij weten niet hoe wij vandaag als gezin in het leven staan. Het is een schande dat ze niet de moeite doen om de mensen achter het verhaal te ondervragen, zeker als er kinderen bij betrokken zijn. Onmenselijk.